Πρώτα από όλα απέδειξαν ότι είναι και οι δύο καλές ομάδες. Παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε βαθμολογικό ενδιαφέρον προσπάθησαν και μετά από ένα μέτριο πρώτο ημίχρονο, στην επανάληψη ΔΟΞΑ ΜΑΣΧΟΛΟΥΡΙΟΥ και ΑΟ ΦΥΛΛΟΥ ανέβασαν ρυθμούς και το ματς πλέον έγινε ενδιαφέρον και συναρπαστικό.
Να έλειπαν και αυτές οι στιγμές έντασης. Πρώτα από όλα ο διαιτητής του ματς δεν πρέπει να επιτρέπει την παρουσία διαφόρων παραγόντων στον αγωνιστικό χώρο. Οι οποίοι μπορεί να υπόσχονται ηρεμία αλλά ποιος μπορεί να την εγγυηθεί;
Η «εικόνα» που ο πάγκος των γηπεδούχων διαμαρτύρεται σύσσωμος για μία απόφαση του βοηθού ίσως και λανθασμένη, είναι μοναδική. Στην εφαρμογή των πειθαρχικών αποφάσεων αποβάλλεται ο προπονητής αλλά και όσοι βρίσκονται στον πάγκο. Μέχρι το γκολ των φιλοξενουμένων υπήρχε ηρεμία.
Τον αν ο Χαβαλές έκανε φάουλ στον αντίπαλό του πριν σκοράρει μπορούσαν να το δουν διαιτητής αλλά και βοηθός. Αλλά, ακόμη και αν δεν το είδαν, υπήρχε χρόνος για την ΔΟΞΑ να φτάσει και στην ανατροπή αφού πίεζε όλο και περισσότερο αλλά έβρισκε απέναντι της μία καλοστημένη άμυνα με κορυφαίο τον Κατσάρα, ενώ αμέσως μετά υπήρχε ένα σοβαρό «εμπόδιο» με τον γκολκήπερ Τριανταφύλλου.
Οι δύο αυτές ομάδες «αδίκησαν» την προσπάθεια τους αφού οι ηττημένοι πατούσαν καλύτερα στο γήπεδο, ιδιαίτερα στην επανάληψη ενώ οι νικητές με αυτό το μοναδικό γκολ παρά τις απουσίες τους ήταν μία οργανωμένη ομάδα.
Μπορούσαν να παίξουν ακόμη καλύτερο ποδόσφαιρο αλλά από ένα σημείο και μετά χάθηκε η ψυχραιμία και το «καθαρό μυαλό»...